Zwart en wit

Zo net begon het hier in Addis als een donderslag bij een heldere hemel te regenen. Terwijl de regen valt met de snelheid van het licht, post ik hier toch maar een stukje van een brief die ik in Yabello schreef.

(...)

Vorige week ging ik mee met studenten die vragenlijsten gingen afnemen in afgelegen dorpjes. Het dorpje dat we bezochten was voor mij zo uniek! En zij keken mij onderzoekend aan. Een kindje moest elke keer huilen als ik hem aankeek. En een vrouw bracht ons hele zure karnemelk met klontjes uit een houten kan, heb er zo van gesmuld!

 

Die interactie met mensen is zo bijzonder. Een voorbeeldje:

 

In de schaduw van een boom, aan de rand van een groep hutten, rustte ik even uit. Er kwamen er een heleboel geiten langs, en nog iets later de vrouw, die ons eerder die dag karnemelk had gegeven. Ze ging de geiten melken en praatte in het Oromic tegen mij. Daar begreep er niks van. Ik vroeg haar of ik een foto mocht maken, dat vond ze prima. Terwijl ik haar op de foto zette wees ze naar mijn haar, dus ik liet het haar voelen. En ze liet mij haar korte vlechtjes voelen. We moesten er allebei om lachen. Van Alemu, een van de Ethiopische studenten die erbij was komen staan begreep ik dat de vrouw zich afvroeg hoe ik aan zulk haar kwam. Wat deed ik in mijn haar, dat het die kleur en structuur had? Ik antwoordde dat het natuurlijk was, dat ik zo geboren ben, dat ik helemaal niks in mijn haar doe (eigenlijk wel, shampoo ;). En ik aaide over de vacht van de geiten. Kijk, je hebt geiten met een witte vacht, en geiten met een zwarte vacht. Dat is toch ook natuurlijk, evenzo ons haar. Daar moesten ze allemaal om lachen. Maar ze begonnen het wel te snappen. 'It`s nature' . En Alemu –heel gelovige jongen- voegde er nog aan toe: "God decides".

(...)