Hoi allemaal,
Vanya is alweer bijna twee weken in Japan en inmiddels hebben we samen veel van Japan gezien. Na vergiftigd te zijn in het vliegtuig was Van na 2 dagen weer fit genoeg om de deur uit te gaan in Kyoto：First stop was de Onsen! Ofwel eet water ronnenomgevormd tot een idilisch badhuis
Van: Na vier maanden India waren de eerste momenten tussen de Japanners even wennen. In India staan mensen snel （vb in de "rij" of in de bus） dicht op elkaar en dat heb ik blijkbaar overgenomen. Aangezien Japanners juist heel alert zijn op hun omgeving en al 3 m van tevoren voor elkaar aan de kant gaan, maar ik dat niet deed, stond ik constant mensen in de weg (terwijl ik verwachtte dat ze wel langs me heen schuivelden). Gelukkig verontschuldigde Mau zich steeds voor mij met een nette buiging ;)
Nu de vermoeidheid van het reizen er door het warme water was uitgeweekt was het tijd om een paar dagen de toerist te hangen. We zagen prachtige tempels die pas gerestructureerd waren en keizerlijke villa`s en paleizen die verbluffend mooi waren. Wat is het hier stil op straat! Luxe glimmende auto`s met stille motors glijden over het asfalt. Ik kan het asfalt wel aaien zo glad is het! Geen straatstalletjes langs de weg, maar automaten. Ze hebben zelfs een sla/kool automaat. Geen mensen die op de grond zitten en ik heb pas 2 keer een auto horen toeteren.
We hebben samen met vrienden lekkere maaltijden bereid en ook kareoke gezongen waar onze verborgen talenten tervoorschijnkwamen.
Mau en ik hebben gisteren nog even met zn 2-en kareoke gezongen. Bij deze nodigen we jullie uit voor een kareoke avondje in Nederland!
Na 5 dagen Kyoto was het tijd om naar Okinawa (tropisch eiland van Japan) te vertrekken. Na 2 dagen rondschommelen op de boot, wat mau niet heel erg beviel, kwamen we aan. Al snel kwamen we in contact met onze eerste CouchSurf host: Timothy. Een Amerikaanse mariene officier die enorm veel gastvrijheid vertoonde. Bij aankomst werden we getrakteerd op een BQQ. Mau heeft ongeveer 1kg biefstuk naar binnen gewerkt, zeer smakelijk! En voor Van werden op het laatste moment pompoen en zoete paarse aardappel geregeld.
Vegatarisch eten is super lastig in Japan!
De volgende dag gingen we proberen te liften naar een plaats waarvan een mooi uitzicht leek te genieten. Na ongeveert 10 minuten kwam een Japanse jongenman ons oppikken. Waar wouden we heen? Mau wees op de kaart aan. Okay geen probleem, was het antwoord in het Japans. Niet alleen bracht hij ons precies op de plaats van bestemming. Ook wou hij graag mee. Na kort van het uitzicht genoten te hebben, werd een nieuwe plaats uitgekozen op zon 60 km afstand: het grootste aquarium van de wereld. Okay, laten we daar heen gaan was het antwoord in het Japans. Op de weg naar huis (hij heeft ons daarna nog weer helemaal weer terug gebrach) hebben we ook nog gezellig gegeten.
Dit was onze eerste kennismaking 'liften Japanse stijl' (daarna volgden er nog veel meer): Japanners willen je niet langs de weg afzetten maar zetten je het liefst voor de deur af. Dat is erg fijn tenzij je toch echt ver wilt liften. Ze vinden het trouwens stuk voor stuk geweldig dat Mau Japans kan spreken.
Op dit moment vertrekt de boot weer terug naar het 'vaste land' en moeten we het hier even bij laten. Snorkel avonturen volgen nog!
