donderdag 26 augustus 2010

“Het lichaam reist per vliegtuig, de ziel ter paard.”


Utrecht, 16 dagen na thuiskomst.
Direct na terugkomt naar m`n werk. M`n gedachten waren nog op reis. Ik moest wennen. Ik genoot ondertussen van m`n eigen verbazing over Nederland. Wat voor mij vijf weken geleden even normaal was, als voor jou. Nu verbaasde ik me: Wat zijn er veel verse groenten. Wat waait de wind lekker in je gezicht tijdens het fietsen, wat een vrijheid. Wat glimmen alle auto`s! Wegdromen. Wat rijdt die trein toch snel. Genieten van de overvloed aan eten.


Het voelde ook verwarrend, maar ik kon niet goed bevatten wat er dan was: 'Wat is dat toch, een omgekeerde cultuurshock?' schreef ik, terwijl ik in de trein zat naar m`n werk in Leiden. Nederland terugontdekken, terwijl ik regelmatig droomde over Ethiopië. Tussendoor samen met Fleur en Martijn heel gezellig in het Ethiopische restaurant in Utrecht eten: Smullen van de overvolle inyera! (en de herinneringen die het bij mij opriep). En terugkomen in Nederland is ook: Lekker rustig opstaan, ontbijten, wandelen en opruimen. Voor een keer geen vragen stellen en nieuwsgierigheid nog verder aanwakkeren, maar alles even laten gebeuren zonder reden.

Geen opmerkingen: