Er gebeurt zoveel!
Er is zoveel te zien en ik heb het gevoel dat ik dat allemaal wil opnemen. Het past allemaal niet in m`n hoofd! ;) Ben nu een week in India, maar heb het gevoel dat het al veel langer is... Afgelopen weekend heb ik rustig aan gedaan in/rond het vrijwilligershuis waar ik komende maand ga verblijven. Ik begon me ook te realiseren dat ik een half jaar in dit gekke land ga verblijven... ;)
Into the slums
Vanochtend was een geweldige ervaring. Samen met een andere vrijwilliger ben ik een sloppenwijk ingetrokken om daar een zelfhulpgroep van vrouwen te fotograferen. Ongelovelijk, de sfeer was warm, de mensen reageerden enthousiast...
Komende maand vinden er elke week in pubs/concertzalen in Pune "battle of bands" plaats. Het bijkomende doel is het bewustzijn van de HIV epidemie (bijna) te vergroten. Ik ga helpen op deze avonden, en heb daarvoor vandaag een voorlichting over AIDS bezocht. Degene die het gaf was heel enthousiast en duidelijk. Nog een hoop nieuwe kennis opgedaan!
Caste - systeem
De vorige keer eindigde ik met de opmerking dat het me verbaasd hoe mensen van verschillende casten met elkaar omgaan. De hogere caste spreekt vaak in gebiedende wijs tegen de lagere caste (hun hulpjes of bedienden). Ze zeggen daarbij geen "alsjeblieft" of "dankjewel". Dat blijkt te komen doordat het castesysteem zo vanzelfsprekend is. Mensen van een hogere kase worden herkent door hun naam, uiterlijk (kleding!) en hun superieure houding. Ze veronderstellen vaak een speciale service, bijvoorbeeld dat ze als eerste worden bediend. En zo heb ik het ook ervaren, toen ik met een rijke vrouw uit uit eten ging. [Officieel was de betreffende vrouw trouwens casteloos, want een van haar voorvaderen was getrouwd met iemand buiten haar caste, waardoor je je caste verliest! :O ]
Verder speelt het geloof dat niemand kan ontsnappen aan "dharma" een grote rol: de verplichting om je situatie te accepteren (wat ook iets moois is) en bijbehorende taken te doen. Dat ontmoedigd mensen van de lagere caste wel om de grenzen van hun caste te overschrijden. "Karma" (every action has a consequence that will come to fruition in either this or in a future life) zorgt ervoor dat ze in een volgend leven wel in een hogere caste terecht kunnen komen.
Hoe-dan-ook
Jacco vroeg me waarom deze blog zo heet. Eerlijk gezegd ben ik vergeten waar het precies vandaan komt (Janne, help me! red.: Zie haar reactie op deze post :). Misschien was het een verhaaltje van Toon Tellegen, waarin iemand teleurgesteld en mismoedig was. Deze persoon (of dier) constateerde uiteindelijk met een glimlach: In wat voor situatie ik ook zit, hoe dan ook, ik leef ! Je kan het negatief of positief interpreteren. Wat er ook gebeurt, hoe dan ook, ik ben in India! Ofwel: Wat er ook gebeurd, of ik nu op m`n kop sta, door de blubber loop, in een riksha zit, pindakaas eet: HOE dan ook in India :D
4 opmerkingen:
He Vanya
Zo te horen heb je het wel naar je zin daar :)
Je stelt je zoveel voor, maar het is niet zoals het in het echt is, toch?
Waar hang je nu uit? Nog steeds in Mumbai? Puna is niet zo heel denderend, veel industrie volgens mij, modern en een grote ashram. Maja smaken verschillen ghehe
Ben benieuwd hoe je reis gaat vorderen.
Liefs Daan
Hey lief,
Leuk geschreven! Maar waar staat Papaya eigenlijk voor?
X
Mau
"Ik besta nog" uit de eenzaamheid van de egel van Toon Tellegen
Luisterversie: http://boeken.vpro.nl/dossiers/22956506/ nr30
In de laatste dagen van het jaar was het koud. Er woei een sneeuwstorm door het bos en de rivier was bevroren. De egel lag opgerold in zijn huis te rillen en dacht: nu zijn ze me echt vergeten, en ze zullen zich mij ook nooit meer herinneren. ‘De egel? Nee, die zijn we voorgoed vergeten. Nee, voor herinneren is het helaas te laat. Wat ons betreft heeft hij nooit bestaan. Het spijt ons.'
Hij stond op, ging aan zijn tafel zitten en schreef een brief aan de dieren.
‘Beste dieren, ik besta nog, hoe dan ook. De egel.’
Misschien besta ik maar half, dacht hij, of voor een honderdste. Daarom schreef hij er ‘hoe dan ook’ bij. Voor alle zekerheid, dacht hij.
De wind nam zijn brief mee en blies hem naar alle kanten van de wereld. De egel wachtte urenlang, maar er kwam geen antwoord. De kale takken boven zijn dak kraakten en de sneeuw woei tot hoog boven zijn raam tegen de zijkant van zijn huis op. Misschien wordt het nooit meer zomer, dacht hij. Gelaten ging hij weer in bed liggen. Laat ik maar niet te verdrietig zijn, dacht hij, als ik tranen in mijn ogen krijg, bevriezen ze, en als ze dan nooit meer ontdooien en verder stromen ... Hij probeerde uit alle macht niet verdrietig te zijn, rolde zich weer op en viel in slaap.
Maar toen hij nog maar net sliep, wakkerde de wind tot orkaankracht aan, loeide door het bos, zwiepte de takken van de bomen heen en weer, en blies honderden brieven onder zijn deur door. Die brieven kwamen van de dieren in het bos, maar ook van ver weg, vanuit de woestijn en van de andere kant van de oceaan.
‘Beste egel, ik ben heel blij dat je nog bestaat’, schreef de één.
Of: ‘Zo zo, je bestaat dus nog, hoe dan ook.’
Of: ‘Geachte egel, de voortzetting van uw bestaan verheugt mij.’
En een ander zei: ‘Dag egel, ik wist wel dat je nog bestond, maar ik kwam er niet toe je dat te laten weten.’
Of: ‘Hallo egel, ik besta ook nog. Maar als je vraagt hoe, dan weet ik het niet.’
En weer een ander schreef een lange brief over het verschil tussen bestaan en niet bestaan, waarin de egel niet voorkwam.
Slechts van een enkel dier, zoals de steltkluut en de groene leguaan, ontbrak een brief.
De wind woedde in de kamer van de egel rond, blies de tafel en de stoelen omver, blies de kast open, blies de borstel van een haakje, blies de lamp van het plafond, blies de spiegel aan scherven, en blies tenslotte alle brieven in één wilde, wervelende wolk op de egel af. Aan elke stekel van de egel blies hij één brief vast. Toen ging de wind weer weg en woedde buiten verder.
De egel sliep.
Toen hij de volgende ochtend wakker werd, verbaasde hij zich over de omgevallen tafel en stoelen en over de scherven van de spiegel op de vloer, en de borstel en de gebroken lamp en de klapperende deuren van de kast.
‘Welja’, zei hij, en hij vroeg zich af of hij verontwaardigd zou worden.
Plotseling zag hij in een scherf van de spiegel de brieven op zijn rug. Hij las ze één voor één. En pas toen verbaasde hij zich echt.
Urenlang zat hij te lezen.
De laatste brief was een brief van de zomer. Die schreef dat hij weer zou aanbreken. ‘Binnen afzienbare tijd, egel’, schreef hij.
‘Binnen afzienbare tijd’, zei de egel. Hij schudde zijn hoofd, want hij wist niet dat er nog een andere tijd was dan onafzienbaar.
Hee Vanya,
ben blij dat je al zoveel geschreven hebt. Zoveel indrukken wauw, dat moet onvoorstelbaar zijn!
Ben al benieuwd naar het vervolg :)
liefs uit het druilerige herfstlandje,
Judith
Een reactie posten