Tibet !

࿏མོི མོི,

Afgelopen dagen was ik omringt door Tibetaanse boeddhistische monniken, van speelse kinderen tot oudere mannen met gerimpelde gezichten, allemaal in bordeaurode gewaden en met (bijna) kaalgeschoren hoofden. India heeft namelijk een stuk land in het zuiden (vlakbij Mysore) aan Tibetaanse vluchtelingen gegeven.

Toen ik spontaan bij een oude monnik in de riksha stapte (die gaat vast de goede kant op, dacht ik) en we het Tibetaanse gebied inreden, straalde hij. Steeds herhaalde hij in gebrekkig Engels hoe blij hij was dat dit Tibetaans gebied is!

In een groep dorpjes daar wonen nu vele vele (voornamelijk) monniken en staan prachtige tempels. Ik verbleef in een dorpje met zo`n 6000 inwoners, die leven in huisjes met (mannen) van verschillende leeftijden, als kleine families. Daar was ook de school en Boeddhistische universiteit. Voelde heel bijzonder, aangezien alles hier Tibetaans is: de mensen, het eten, de omgang, de taal en er maar een handvol westerlingen zijn. De sfeer is erg vredig :). Het schijnt vergelijkbaar te zijn met Dharamshala (alleen niet zo toeristisch), de Dalai Lama verblijft hier in februari ook een maand. Vele Tibetaanse vlaggen en de spandoeken met oproepen tot steun aan Tibet en foto`s van slachtoffers verraden dat het vluchtelingen zijn. Erg leuk om rond te wandelen, tempels te bezoeken, te lezen, puja (offering met trommels en bellen, chanting, rijst en olie wordt rondgestrooid) bij te wonen en te praten met (een van de weinige Engelssprekende) monniken en andere bezoekers.

Op een groot plein voor de tempel staan zo`n 500 man in 2 tallen te debateren! "Debating" is een techniek die wordt gebruikt om studenten op logische wijze te laten nadenken over de boeddhistische filosofie. Ze doen dit volgens speciale protocollen en gebruiken veel lichaamstaal, praten luid, klappen, gebruiken veel humor. Een Amerikaanse monk vertelde ook over de kracht van deze techniek en over het reciteren, het leven van de monniken (met soms barre omstandigheden, veel TBC en HepB) en naja, nog veel meer.

Onder de paar westerlingen, waren Linde (Munchen) en Ernst (Heidelberg), nb: die niet 1,5 m boven de grond zweven, maar waar het boeiend was om mee te praten. Het voelde af en toe alsof we ook even familie waren :) En dan was er ook de verlegen 19 jarige Deka-Deka, een Tibetaans meisje dat Engels kwam leren bij haar broer (monk).

Had er nog wel langer kunnen blijven, maar wil ook nog meer van India zien :P Nu wacht ik op de bus naar een schijnbaar mooi hostel in de bergen (mooi moment om even te typen). Bij het ontbijt vertelde een meisje over deze plek en ik besloot m`n plannen om een Jain tempel te bezoeken om te gooien. Lang leve de vrijheid.

Oja, dank je wel voor lieve berichtjes, ook al heb ik het hier nu naar me zin, berichten van het thuisfront kan ik HEEEL erg waarderen :) De eerste keer dat ik decembermaand in een warm gebied verblijf, voelt wel bizar. Veel plezier met de Sinterklaasavonden, met chocoladeletters en pepernoten :)

En ik dacht dat ik m`n telefoonnummer al een keer had gegeven, maar blijkbaar toch niet

0091-9008 701 384