Nb: Geloof dat dit te lang is geworden om boeiend te zijn. Dus scroll er maar een beetje overheen, misschien zit er wel iets leuks voor je tussen!!!
Op straat
Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende reacties en ontmoetingen. Standaard is zoals de eigenaar van dit mini-internetcafe net vroeg:" where are you from?" "what is your name?".
Vera die nu ook door India rondreist, beschrijft op haar blog erg goed hoe de verkopers, straatjongens en riksha-bestuurders zich gedragen (zij die aan toeristen verdienen).
" Een 5 minuten durende wandeling over straat houdt in:
- minstens 3 ricksjawdrivers die een stukje naast je oprijden en vragen:
'where are you going?' of 'need a ricksjaw?". Sommigen wagen het zelfs om
als je duidelijk 'no!' zegt, te vragen: 'why not?'
- nog meer shopkeepers die roepen ' hello madam, what
do you want?' 'come in my shop, I have nice scarfs, very cheap', en meer van
dat soort ongein.
- nog meer jongetjes of jongemannen die roepen 'how are you?', 'what is your
name?', 'you are very beautiful' of 'Where are you from?'. en je vervolgens naar een
hotel of winkel willen brengen. Sommige doen dus eerst alsof ze gewoon willen kletsen,
maar zo is t dus niet."
Wat kan je doen? Negeren, flauwe grapjes maken, zeggen "maybe later" want daar valt weinig over te discussieren, of de mantra "no, thank you" opzeggen...je komt er toch niet onderuit, t is in elke stad. De vraag "where do you stay" antwoord ik nooit precies ("somewhere in the centre" ). De vraag 'Where are you going?' negeer ik, mijn naam heb ik al vereenvoudigd zodat ik het niet hoef te spellen en vaak kom ik uit Germany, want dat kennen ze misschien wel.
Boeren, roggelen e.d. is hier ook normaal, maar dat went wel. Zelfs tijdens de meditatiecursus, werd de stilte regelmatig verbroken door geboer. Wat mij eigenlijk vooral ergert zijn touristen die zich veel te sexy kleren (blote schouders!) of die het beter denken te weten (vb boos worden op een winkeleigenaar omdat hij een gescheurd geldbriefje niet wilt aannemen, terwijl het in India nu eenmaal zo is dat scheurtje in t geldbriefje maakt dat het alleen door de bank wordt aangenomen). Bedelaars, en verkopers die pal voor je neus gaan staan. Als ze me aanraken, zoals laatst in t donker een vrouw die m`n tas vastpakt, wordt ik echt boos.
Te vertrouwen?
Soms is t lastig onderscheid te maken tussen gewoon vriendelijke mensen en mensen die foute bedoelingen hebben. Zoals gisteren, een min of meer zakenman in de bus, in elk geval de houding van een zakenman, die me gaat waarschuwen voor de gevaren van de stad. Die dan eerst een beetje kletst over de omgeving en z`n werk. Maar uiteindelijk 2x vraagt of hij bij me mag verblijven vannacht...grrrrrrr! In lawaaiige donkere volle bussen naast zo iemand zitten is niet bepaald prettig. Dat haat ik, geeft me zo`n onveilig gevoel. Soms vergeet ik even dat ik ervan uit moet gaan dat een Indiase man in z`n eentje niet te vertrouwen is. Maar dat s jammer voor degenen die wel goede bedoelingen hebben
Schattige kinderen
Dan de mensen die weinig westerlingen hebben gezien en gewoon nieuwsgierig zijn. Zoals in het stadje waar ik nu ben, waar zo`n 2 Europeanen per dag komen (ja ik vraag me ook af wat ik hier doe ;). Mannen staren je nog meer aan dan anders (ja, het kan nog meer!), kinderen ook maar met nieuwsgierige blikken en soms zwaaien ze. Of als ik zwaai krijgen ze een grote glimlach om hun mond. Sommige willen een handje geven. Mensen willen me naam weten. Zijn gewooon nieuwsgierig.
Maken soms stiekem foto`s met hun mobiel(dat is grappig, als ze doen alsof ze bellen, maar t duidelijk is dat ze ongemerkt een foto proberen te maken). Of op de plek waar de Indiase toeristen en schoolreisjes komen, waar ze toch al foto`s aan het maken zijn. Daar vragen ze of ze met me op de foto mogen. En als eentje dat eenmaal op de foto is gegaan, willen ze stuk voor stuk bijna allemaal. Ach, omgekeerd vind ik t ook leuk om soms foto`s van hen te maken!
Vooral kinderen op schoolreisje zijn grappig. In een voor Hindoes heilig dorpje aan zee (Gokarna, dat koeienoor betekent) zat ik op het strand toen er een groep meisjes aan me vroegen of ik met hen wilde zwemmen. Ik liet m`n tas bij hun docente achter en rende met kleren aan (!) met hun de zee in. Hihi, lol! En daarna natuurlijk weer op de foto...
Of meisjes in de bus (de vrouwen zitten zoveel mogelijk naast/bij elkaar in de bus) die (vaak in gebrekkig Engels) een praatje aanknopen. Zo vertelde een vrouw gister dat ze over 10 dagen gaat trouwen in een rode jurk...Als ze wat beter Engels kunnen is t leuk om verder te vragen en bijv of het een love of gearrangeerd huwelijk is en hun mening daarover.
Soms ontmoet ik wat hogeropgeleiden jongeren, zoals laatst een groepje van 10 jongen/meisjes van mijn leeftijd die regelmatig een busje huren en dan een weekend gaan trekken in de bergen en andere dingen bezoeken (a la Natuurlijk! ;)). Ik kreeg een lift, kletsen over vanalles, van voetbal tot de Mumbai attacks. Met de muziek op z`n hards gingen ze zelf dansen in t busje (om 10u s ochtends). Was zo gezellig!
Terug naar Pune
Is leuk om zo nu en dan een reiziger die ik eerder hebt ontmoet weer terug te zien. Dan voelt het meer als thuis/vertrouwd.. tot nu toe heb ik nog niet zoveel tijd doorgebracht op van plekken vol met Westerse (en veel israelische!) touristen en restaurants, waar je je even buiten India waant. Maar als ik 'er even uit wil' kan ik die m.b.v. de lonely planet wel vinden. Ben nu in een stad met een gebouw met een enorme koepel (2 na grootste de St Pieter) en veel moskeeen als onderbreking van mijn reis terug naar Pune. Heb nu onwijs zin om naar Pune terug te gaan (morgen), naar een vertrouwde plek, en bij Neha te blijven slapen (het gezin waar ik ook de Coconut massage op Diwali meemaakte).
ps misschien kan ik dan ook eens foto`s uploaden ;)
pps Vind t nog steeds erg leuk om te reizen ! Maar ik mis jullie in deze decembermaand wel extra!Op straat
Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende reacties en ontmoetingen. Standaard is zoals de eigenaar van dit mini-internetcafe net vroeg:" where are you from?" "what is your name?".
Vera die nu ook door India rondreist, beschrijft op haar blog erg goed hoe de verkopers, straatjongens en riksha-bestuurders zich gedragen (zij die aan toeristen verdienen).
" Een 5 minuten durende wandeling over straat houdt in:
- minstens 3 ricksjawdrivers die een stukje naast je oprijden en vragen:
'where are you going?' of 'need a ricksjaw?". Sommigen wagen het zelfs om
als je duidelijk 'no!' zegt, te vragen: 'why not?'
- nog meer shopkeepers die roepen ' hello madam, what
do you want?' 'come in my shop, I have nice scarfs, very cheap', en meer van
dat soort ongein.
- nog meer jongetjes of jongemannen die roepen 'how are you?', 'what is your
name?', 'you are very beautiful' of 'Where are you from?'. en je vervolgens naar een
hotel of winkel willen brengen. Sommige doen dus eerst alsof ze gewoon willen kletsen,
maar zo is t dus niet."
Wat kan je doen? Negeren, flauwe grapjes maken, zeggen "maybe later" want daar valt weinig over te discussieren, of de mantra "no, thank you" opzeggen...je komt er toch niet onderuit, t is in elke stad. De vraag "where do you stay" antwoord ik nooit precies ("somewhere in the centre" ). De vraag 'Where are you going?' negeer ik, mijn naam heb ik al vereenvoudigd zodat ik het niet hoef te spellen en vaak kom ik uit Germany, want dat kennen ze misschien wel.
Boeren, roggelen e.d. is hier ook normaal, maar dat went wel. Zelfs tijdens de meditatiecursus, werd de stilte regelmatig verbroken door geboer. Wat mij eigenlijk vooral ergert zijn touristen die zich veel te sexy kleren (blote schouders!) of die het beter denken te weten (vb boos worden op een winkeleigenaar omdat hij een gescheurd geldbriefje niet wilt aannemen, terwijl het in India nu eenmaal zo is dat scheurtje in t geldbriefje maakt dat het alleen door de bank wordt aangenomen). Bedelaars, en verkopers die pal voor je neus gaan staan. Als ze me aanraken, zoals laatst in t donker een vrouw die m`n tas vastpakt, wordt ik echt boos.
Te vertrouwen?
Soms is t lastig onderscheid te maken tussen gewoon vriendelijke mensen en mensen die foute bedoelingen hebben. Zoals gisteren, een min of meer zakenman in de bus, in elk geval de houding van een zakenman, die me gaat waarschuwen voor de gevaren van de stad. Die dan eerst een beetje kletst over de omgeving en z`n werk. Maar uiteindelijk 2x vraagt of hij bij me mag verblijven vannacht...grrrrrrr! In lawaaiige donkere volle bussen naast zo iemand zitten is niet bepaald prettig. Dat haat ik, geeft me zo`n onveilig gevoel. Soms vergeet ik even dat ik ervan uit moet gaan dat een Indiase man in z`n eentje niet te vertrouwen is. Maar dat s jammer voor degenen die wel goede bedoelingen hebben
Schattige kinderen
Dan de mensen die weinig westerlingen hebben gezien en gewoon nieuwsgierig zijn. Zoals in het stadje waar ik nu ben, waar zo`n 2 Europeanen per dag komen (ja ik vraag me ook af wat ik hier doe ;). Mannen staren je nog meer aan dan anders (ja, het kan nog meer!), kinderen ook maar met nieuwsgierige blikken en soms zwaaien ze. Of als ik zwaai krijgen ze een grote glimlach om hun mond. Sommige willen een handje geven. Mensen willen me naam weten. Zijn gewooon nieuwsgierig.
Maken soms stiekem foto`s met hun mobiel(dat is grappig, als ze doen alsof ze bellen, maar t duidelijk is dat ze ongemerkt een foto proberen te maken). Of op de plek waar de Indiase toeristen en schoolreisjes komen, waar ze toch al foto`s aan het maken zijn. Daar vragen ze of ze met me op de foto mogen. En als eentje dat eenmaal op de foto is gegaan, willen ze stuk voor stuk bijna allemaal. Ach, omgekeerd vind ik t ook leuk om soms foto`s van hen te maken!
Vooral kinderen op schoolreisje zijn grappig. In een voor Hindoes heilig dorpje aan zee (Gokarna, dat koeienoor betekent) zat ik op het strand toen er een groep meisjes aan me vroegen of ik met hen wilde zwemmen. Ik liet m`n tas bij hun docente achter en rende met kleren aan (!) met hun de zee in. Hihi, lol! En daarna natuurlijk weer op de foto...
Of meisjes in de bus (de vrouwen zitten zoveel mogelijk naast/bij elkaar in de bus) die (vaak in gebrekkig Engels) een praatje aanknopen. Zo vertelde een vrouw gister dat ze over 10 dagen gaat trouwen in een rode jurk...Als ze wat beter Engels kunnen is t leuk om verder te vragen en bijv of het een love of gearrangeerd huwelijk is en hun mening daarover.
Soms ontmoet ik wat hogeropgeleiden jongeren, zoals laatst een groepje van 10 jongen/meisjes van mijn leeftijd die regelmatig een busje huren en dan een weekend gaan trekken in de bergen en andere dingen bezoeken (a la Natuurlijk! ;)). Ik kreeg een lift, kletsen over vanalles, van voetbal tot de Mumbai attacks. Met de muziek op z`n hards gingen ze zelf dansen in t busje (om 10u s ochtends). Was zo gezellig!
Terug naar Pune
Is leuk om zo nu en dan een reiziger die ik eerder hebt ontmoet weer terug te zien. Dan voelt het meer als thuis/vertrouwd.. tot nu toe heb ik nog niet zoveel tijd doorgebracht op van plekken vol met Westerse (en veel israelische!) touristen en restaurants, waar je je even buiten India waant. Maar als ik 'er even uit wil' kan ik die m.b.v. de lonely planet wel vinden. Ben nu in een stad met een gebouw met een enorme koepel (2 na grootste de St Pieter) en veel moskeeen als onderbreking van mijn reis terug naar Pune. Heb nu onwijs zin om naar Pune terug te gaan (morgen), naar een vertrouwde plek, en bij Neha te blijven slapen (het gezin waar ik ook de Coconut massage op Diwali meemaakte).
ps misschien kan ik dan ook eens foto`s uploaden ;)
1 opmerking:
hallo vanya
leuk om je belevenissen te lezen en wat doe je veel ervaring op. dank je wel voor de kaart en veel liefs uit friesland
Een reactie posten